Oto, wóz nie byle jaki, lecz Fiat Ducato, rok pański dwa tysiące siódmy, który to przemierzał drogi, nie w burzach ani sztormach, lecz z wdziękiem i mocą, co 100 koni mechanicznych w sobie kryje. Silnik jego, jak serce lwa, 2.2 Multijet nazwany, nie ustawał w boju, a i wciąż gotów do kolejnych wypraw.

O, przebieguż ty, dwieście sześćdziesiąt tysięcyś milonów kółek kręcił, lecz nie lękaj się, bo toż to ledwie początek przygód tego żelaznego rumaka. Blachy jego bez plamy, rdza zbliżyć się nie śmiała, jakby sam los nad nim czuwał.

Przestrzeń wielka w jego wnętrzu, by towary twe liczne pomieścić. Elektryczne okna, jak magiczne zasłony, z góry na dół swobodnie się ślizgają.

Cóż, cena jego niech będzie miodem dla ucha, dla kiesy zaś nie zbyt ciężką, albowiem taką okazję chwycić winieneś, póki Fortuna uśmiech swój nie skieruje na innego, bo gdyż przeminie, ty żałować będziesz, niczym Romeo, który Julię stracił!