Pierwsza seria Vespa 400, całkowicie odrestaurowana w moim warsztacie. Została rozebrana "do ostatniej śrubki", zrobione zostały wszystkie blachy i lakier, silnik, zawieszenie, elektryka, zostały założone nowe opony, akumulator itp. Samochód wygląda jak nowy, zapewniam, że jest w lepszym stanie niż wyjechał z fabryki. Od remontu przejechał około 50 km. Posiada aktualny przegląd i ubezpieczenie OC.

Vespa 400 to mikrosamochód z silnikiem umieszczonym z tyłu, produkowany przez ACMA w Fourchambault we Francji od 1957 do 1961 roku według projektów włoskiej firmy Piaggio. Sprzedawano trzy różne wersje: „Luxe”, „Tourisme” i „GT”

Samochód miał swój głośny publiczny debiut 26 września 1957 roku podczas prezentacji prasowej zorganizowanej w Monako. Dyrektorzy ACMA zadbali o dobrą frekwencję przedstawicieli prasy, zapraszając także trzech sławnych kierowców wyścigowych na premierę Vespy 400.

Model 400 był dwumiejscowym samochodem z miejscem za siedzeniami, w którym można było pomieścić bagaż lub dwójkę małych dzieci na opcjonalnej poduszce. Przednie siedzenia miały proste rurowe metalowe ramy z tkaninową tapicerką na elastycznych „sprężynach”, a pomiędzy siedzeniami znajdował się hamulec ręczny, rozrusznik i ssanie. Zmiana biegów była zamontowana centralnie w podłodze. Tylne drzwi na zawiasach zostały pokryte od wewnątrz jedynie cienką plastikową okładziną przymocowaną do metalowego poszycia panelu drzwi, zapewniając cenną dodatkową przestrzeń wewnętrzną. We wczesnych samochodach okna w głównych drzwiach nie otwierały się, co spotkało się z krytyką, ale zwiększały szerokość użytkową dla kierowcy i pasażera.

Model 400 był dwumiejscowym samochodem z miejscem za siedzeniami, w którym można było pomieścić bagaż lub dwójkę małych dzieci na opcjonalnej poduszce. Przednie siedzenia miały proste rurowe metalowe ramy z tkaninową tapicerką na elastycznych „sprężynach”, a pomiędzy siedzeniami znajdował się hamulec ręczny, rozrusznik i ssanie. Zmiana biegów była zamontowana centralnie w podłodze. Tylne drzwi na zawiasach zostały pokryte od wewnątrz jedynie cienką plastikową okładziną przymocowaną do metalowego poszycia panelu drzwi, zapewniając cenną dodatkową przestrzeń wewnętrzną. We wczesnych samochodach okna w głównych drzwiach nie otwierały się, co spotkało się z krytyką, ale zwiększały szerokość użytkową dla kierowcy i pasażera. Oprzyrządowanie było bardzo proste i obejmowało jedynie prędkościomierz i lampki ostrzegawcze niskiego poziomu paliwa, światła drogowe, ładowanie dynama i kierunkowskazy. Dach kabrioletu można było zwinąć z szyny górnej szyby przedniej do górnej części tylnej pokrywy silnika, pozostawiając konwencjonalne metalowe boki nad drzwiami. Akumulator 12 V umieszczono z przodu samochodu, za atrapą przedniego grilla, na wysuwanej półce. Koło zapasowe znajdowało się we wnęce pod siedzeniem pasażera.