Nadwozie

Mazda 2 po niewielkich zmianach wygląda dużo świeżej i bardziej dopasowuje się do reszty gamy modelowej.  W testowej topowej wersji Homura Plus wyróżnia się dwukolorowym nadwoziem i malowanymi na czarno felgami, co dodaje autu elegancji i nuty sportu. Z przodu rzuca się w oczy nowy zderzak z szeroką atrapą, która optycznie poszerza samochód. Z boku najtrudniej rozróżnić Mazdę od Toyoty – jedynie znaczki na felgach zdradzają, z jaką marką mamy do czynienia. Z tyłu dzięki likwidacji listwy łączącej tylne światła od razu poznamy, co to za model. Zarówno z przodu, jak i z tyłu dostajemy światła w technice LED. Wymiary Mazdy 2 wynoszą 3940 mm długości, 1745 mm szerokości i 1500 mm wysokości, a rozstaw osi ma 2560 mm.

https://carsmile.pl/oferta/mazda/3/sedan-leasing-wynajem-dlugoterminowy

Wnętrze

W środku odnajdziemy najwięcej nowości, szczególnie wybierając wariant topowy. Opisywana specyfikacja obejmuje wyświetlacz przezierny (HUD), szklany dach czy cyfrowe zegary o przekątnej 7 cali jak i ekran multimediów o przekątnej 9 cali. Krótko mówiąc, cały środek został przeniesiony z Toyoty Yaris po liftingu, wraz z jego zaletami i wadami. Deska rozdzielcza jest przejrzysta i logicznie rozplanowana. Niestety jakość plastików, szczególnie na tle konkurencji francuskiej, nie zachwyca. Plastiki są twarde i podatne na porysowanie. Na plus trzeba zaliczyć dobry montaż, ale niestety Mazda 2 odstaje od swoich braci. Jak wiadomo marka ta aspiruje do segmentu premium, jednak tutaj tego nie odnajdziemy. Dostajemy prostą i poprawną do bólu Toyotę ze znaczkami Mazdy. Zmienione logo marki widnieje na kierownicy, nazwę producenta dostrzeżemy też na dywanikach, a przy zmianie trybów jazdy na zegarach pojawia się rzut modelu z boku, na którym widać felgi z emblematem firmy.

Zegary są bardzo czytelne i posiadają liczne możliwości ustawień wyświetleń. Niestety większość funkcji obsługujemy jedynie na postoju. Ekran multimediów charakteryzuje się prostą grafiką, bez skrótów klawiszowych, jedynie z pokrętłem do regulacji głośności. Sam system chodzi z lekkim opóźnieniem. Na plus – Android Auto bezprzewodowo komunikuje się z telefonem. Przy okazji liftingu ładowarkę indukcyjną przeniesiono nieco niżej i wgłębi schowka w tunelu środkowy, ale nie posiada ona żadnej kuwety blokującej smartfon, co podczas zakrętów powoduje ruchy telefonu i rozłączenie ładowania. Panel od dwustrefowej klimatyzacji umieszczono wygodnie i na szczęście pozostawiono klasyczną obsługę z dużymi pokrętłami i mniejszymi przyciskami.

Podobnie jak panel nawiewu, tak i drążek zmiany biegów pozostał klasyczny. Prościej się nie da. Kierownica jest odpowiedniej wielkości i dobrze leży w dłoni, aczkolwiek mocno przeładowano ją przyciskami do obsługi systemów bezpieczeństwa, telefonu czy też radia. Pomiędzy fotelami umieszczono przyciski do zmiany trybów jazdy oraz guzik do hamulca ręcznego i autohold. Niestety funkcja autohold jest pozbawiona pamięci.

Boczki z przodu wykończono z twardego plastiku, ale na szczęście dodano kawałek materiału. Z tyłu mamy jeden odlew z twardego plastiku. Fotele to najsłabszy element wnętrza. Krótkie siedziska, twardo wyściełane, brak podparcia lędźwi, a sztuczna skóra powoduje przyklejanie się do fotela w gorące dni. Dłuższe podróże powodują bóle nóg i wiercenie się na siedzisku, bo trudno przyjąć optymalną pozycję, a dodatkowo lewa noga jest atakowana przez wystający panel do sterowania szyb. Na tylnych miejscach odnajdą tak naprawdę dzieci, dorosłe osoby będą miały ciasno i niewygodnie. Warto nadmienić, że drzwi tylne otwierają się pod bardzo małym kątem, więc wkładanie fotelików dziecięcych jest mocno utrudnione. Z udogodnień dla pasażerów drugiego rzędu są jedynie niewielkie schowki w boczkach drzwi.

Bagażnik też nie rozpieszcza, bo pod jego podłogą umieszczono baterię. Pojemność kufra to 286 litrów, a po złożeniu tylnej kanapy rośnie do 768 litrów. Bagażnikowi bliżej do segmentu A. Dwie osoby się zapakują, ale czteroosobowa rodzina będzie miała ciężko. Po wnętrzu auta widać, jakie producent przewidział dla niego zastosowanie – jest nim miasto i codzienne podróżowanie do szkoły, sklepu, nic więcej.

Silnik

Pod maska bez zaskoczenia – silnik 1.5 Hybrid o mocy 116 KM połączony ze skrzynią bezstopniową CVT. Przyspieszenie 0-100 km/h wynosi 9,7 s, a prędkość maksymalna to 175 km/h. W przeciwieństwie do Yarisa po liftingu nie mamy możliwości wyboru innej jednostki napędowej, dostajemy tylko ten jeden wariant. Nie ma jednak co rozpaczać, bo jest to udana konstrukcja, bardzo oszczędna i zarazem wystarczająco dynamiczna. Auto bez problemu nadąża za ruchem i nawet na autostradzie nie traci tchu. To co w trasie najbardziej przeszkadza to słabe wyciszenie. Skrzynia CVT symuluje zmianę biegów, ale dalej słychać charakterystyczny dźwięk spod maski. Czuć też spadek osiągów przy rozładowanym akumulatorze trakcyjnym.

Prowadzenie

https://carsmile.pl/oferta/mazda/cx-60/suv-leasing-wynajem-dlugoterminowy

Jak na segment B, dostajemy przyjemny układ kierowniczy, dający sygnał co się dzieje z kołami. Zawieszenie to idealny kompromis między prowadzeniem a komfortem podroży.  Auto nieznacznie się przechyla na zakrętach, a każde szybsze wejście w łuk drogi powoduje bezpieczną podsterowność. Zaskakuje stabilność jazdy, jak i brak reakcji na poprzeczne nierówności. Nawet boczny wiatr nie robi na Maździe wrażenia. Jedyne co przeszkadza to głuche dźwięki z zawieszenia podczas jazdy po gorszych nawierzchniach. Po części to wina 17-calowych kół.

Spalanie

Producent podaje średnie spalanie na poziomie 3,8 l/100 km. Nie jest to wartość przesadzona, taki wynik jest do osiągnięcia na bocznych drogach. Najniższe spalanie jakie udało się uzyskać to 3,5 l/100 km. W mieście z kolei ocieramy się o 4,5-4,8 l/100 km, a drogi ekspresowe podnoszą spalanie na poziom 5,2-5,5 l/100 km. Autostrada oznacza znaczny wzrost spalania – osiągane wartości to 6,5-6,8 l/100 km. Z całej trasy testowej wynoszącej 1100 kilometrów osiągnęliśmy wynik 5,3 l/100 km. Test przebiegał praktycznie na każdej z możliwych dróg. Ogółem są to wyniki bardzo dobre, a jedyna wada to mały zbiornik paliwa wynoszący 36 litrów.

Cena

Podstawowa wersja Prime-Line kosztuje 101 900 zł. W tej cenie dostaniemy auto na felgach stalowych o rozmiarze 15 cali, reflektory przednie halogenowe, tapicerkę materiałową oraz wyświetlacz centralny o przekątnej 9 cali. W takiej konfiguracji auto wygląda jak szara myszka, nie wyróżnia się niczym i ginie w tłumie. Najdroższa, testowana wersja Homura Plus to jej przeciwieństwo, które z daleka zwraca na siebie uwagę modnymi dodatkami czy krzykliwym lakierem. Cena takiego egzemplarza zaczyna się od 138 700 zł. Mazda 2 jest objęta 6-letnią gwarancją z limitem 150 000 km.

https://carsmile.pl/oferta/mazda/6/sedan-leasing-wynajem-dlugoterminowy

Podsumowanie

Mazda 2 Hybrid przeszła udany lifting. Nieznaczne zmiany z zewnątrz ułatwiły odróżnienie od bliźniaczej konstrukcji Toyoty, a auto nabrało własnego indywidualnego charakteru. Wnętrze dzięki cyfryzacji mocno ożyło i stało się na wskroś nowoczesne. Nowe systemy bezpieczeństwa gwarantują spokojną i bezpieczną podróż. Największą zaletą jest hybrydowy układ napędowy, który jest bardzo wydajny i oszczędny. Główna wada to natomiast to, że opisywany model wywodzi się z Toyoty, ponieważ przez lata zostaliśmy przyzwyczajeni do cech charakterystycznych dla Mazdy, których tutaj zbyt wielu nie znajdziemy – jedyny w swoim rodzaju wygląd zewnętrzny i wewnętrzny oraz materiałów wykończeniowe dające poczucie obcowania z marką premium. W przypadku tego samochodu dostajemy zwykły pospolity produkt. Nie jest idealny, ale w tym do czego został stworzony sprawdza się doskonale. Jeśli ktoś szuka oszczędnego i zwinnego auta do miasta, to będzie zadowolony.

Zalety:

+ spalanie

+ wydajny układ hybrydowy

+ prowadzenie

+ systemy bezpieczeństwa

Wady

- niby Mazda, a jednak Toyota

- wyciszenie

- niewygodne fotele

- mały bagażnik

- ciasnota z tyłu